บทที่ 27 ตอนที่ 27
เขาฉวยโอกาสตอนที่หล่อนอุทานตกใจเมื่อถูกบี้คลึงปทุมถัน ประกบปากลงมาหา สอดใส่ลิ้นสากเข้ามาภายในอุ้งปากหวานของหล่อนอย่างรวดเร็ว
“อื้อ...อา...”
หล่อนพยายามต้านทาน ผลักไส แต่เขาทั้งจูบ ทั้งดูดลิ้นของหล่อน แถมที่เต้าทรวงก็ไม่ใช่แค่กอบกุมก้อนเนื้อนวลเอาไว้เท่านั้น เขายังดันบราเซียร์ของหล่อนขึ้นไปด้านบน และหยอกล้อกับปลายถันสีกุหลาบอย่างจงใจปลุกเร้า
และแล้วสาวน้อยอ่อนด้อยประสบการณ์ก็จำต้องพ่ายแพ้ต่อปรมาจารย์ฝีมือฉกาจอย่างโดมินิกในที่สุด
“อา...อา...”
หวานเหลือเกิน...
นี่คือเสียงจากจิตวิญญาณส่วนที่ลึกและไม่อาจควบคุมได้ของเขา ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะแค่จูบเดียว จะทำแค่นั้น แต่พอได้สัมผัสกับความหวานราวกับน้ำผึ้งป่าจากอุ้งปากของนวลลออ เขากลับไม่อาจทำตามความตั้งใจของตัวเองได้ ตอนนี้สติไม่หลงเหลืออยู่แล้ว มีแต่ความปรารถนาแสนบ้าคลั่งเท่านั้นที่ควบคุมร่างกายเอาไว้
เขาถอนจุมพิตดูดดื่ม ลากลิ้นสากลงมายังลำคอระหง เจ้าหล่อนอ่อนระทดระทวย เกาะตรึงเขาเอาไว้แน่น ดวงตากลมโตหลับพริ้ม เสียงครางแผ่วเบาดังออกจากลำคอระหงตลอดเวลา และเขาก็กำลังจะดูดงับยอดถันที่นิ้วแกร่งถูไถจนคัดเคร่งบวมเป่งเข้ามาในอุ้งปาก แต่เจ้าหล่อนร้องห้ามเสียก่อน
“ยะ อย่าค่ะ...ปล่อย...นวล...”
เสียงครางคัดค้านแม้จะแผ่วเบา แต่ทำให้เขาได้สติ เขารีบผละออกห่างทันทีและตีหน้ายักษ์ใส่
“ผู้หญิงบ้า...ยั่วฉันแต่เช้าเชียวนะ”
นวลลออที่เป็นฝ่ายถูกกระทำน้ำตาไหล หล่อนทั้งอับอายทั้งเสียใจกับคำว่าร้ายของโดมินิก
“นวล...ขอตัวนะคะ”
หล่อนรีบหมุนตัวจะเดินไปห้องน้ำ แต่แขนเรียวถูกคว้าเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับกระชากให้กลับมาที่เดิม
“ยังไปไหนไม่ได้”
“ปล่อยนวลค่ะ” หล่อนพยายามบิดข้อมือของตัวเองอย่างสุดความสามารถแต่ไม่หลุด “นวล...จะไปอาบน้ำค่ะ”
“ก็บอกแล้วไงว่ายังไปไหนไม่ได้ หูแตกหรือไง”
หล่อนสะดุ้งตกใจ หน้าตาซีดเผือด ก้มหน้าหลบสายตาดุดันของคนตัวโตทันที
“จำเอาไว้นะ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ในฐานะเมียของฉัน แต่เธอก็เป็นได้แค่เมียแสนชัง ดังนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะนอนตื่นสาย จำใส่กะโหลกโง่ๆ ของเธอเอาไว้เสียด้วย”
“นวล...ขอโทษค่ะ” หล่อนไม่อาจจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีก “นวล...จะไม่ตื่นสายอีกแล้วค่ะ” แม้ว่าการที่หล่อนตื่นสายในเช้าวันนี้ สาเหตุจะเกิดมาจากเขาที่รังแกหล่อนทั้งคืนก็ตาม “ถ้า...คุณมิกไม่มีอะไรกับนวลแล้ว นวลขอตัว...ไปอาบน้ำนะคะ”
ชายหนุ่มไหวไหล่กว้างน้อยๆ พร้อมกับปล่อยแขนเรียวของหญิงสาวที่ตัวเองจับแรงจนแดงเป็นรอยนิ้ว
“ก็ไปสิ เชิญตามสบาย...”
หล่อนกล่าวขอบคุณเขา ก่อนจะรีบวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
มือเล็กดันประตูห้องน้ำให้ปิดสนิทลง ก่อนจะยืนร้องไห้เงียบๆ ที่หน้าอ่างล้างมือ ดวงตากลมโตเจิ่งนองไปด้วยคราบน้ำตามองผู้หญิงน่าเวทนาในกระจกเงาด้วยความเจ็บปวด
“พี่ทิพย์...พี่ทำอย่างนี้กับนวลทำไม...ทำร้ายนวลแบบนี้ทำไม...”
หล่อนยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง พยายามที่จะสะกดกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้สุดกำลัง เพราะคิดได้แล้วว่าต่อให้ร้องไห้จนตายก็คงไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้ ตอนนี้สิ่งเดียวที่หล่อนต้องทำก็คือทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อรอการกลับมาของทิพย์เกสร
นวลลออมองตัวเองในกระจกเงาอีกครั้ง ฝืนยิ้มบางๆ ออกมา แล้วก็เปลื้องชุดนอนออกจากตัว ผิวสาวขาวนวลเนียนสะท้อนออกมาจากกระจกเงา แต่บนความขาวเนียนนั้นก็เต็มไปด้วยรอยแดงก่ำที่เกิดจากการบีบเคล้นของ โดมินิก
หล่อนยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ความวาบหวามจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้หล่อนแสนละอายใจ หล่อนทั้งรักทั้งเทิดทูนโดมินิก ยิ่งตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเขาทั้งตัวและหัวใจด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งถลำลึกรักเขามากยิ่งขึ้น แม้จะรู้ดีว่าทำได้แค่แอบรักเพียงเท่านั้น
มือเล็กลดจากใบหน้านวล ก่อนที่เจ้าของร่างจะฝืนยิ้มเศร้าๆ ออกมา กำลังเดินเข้าไปที่ฝักบัวเพื่ออาบน้ำ แต่ประตูห้องน้ำที่หล่อนไม่ได้ล็อกเอาไว้ก็ถูกกระชากให้เปิดออกเสียก่อน พร้อมๆ กับร่างของโดมินิกที่ปรากฏขึ้น หล่อนตกใจหน้าตาซีดเผือด ความอับอายแล่นพล่านไปทั้งร่าง มือเล็กยกขึ้นปกปิดร่างสาวเอาไว้โดยเร็ว
“คุณมิก...”
โดมินิกก้าวเข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับดึงประตูห้องน้ำให้ปิดตามหลัง จากนั้นก็กระตุกสายรัดเสื้อคลุมตัวที่สวมอยู่ให้คลายออก ก่อนจะปล่อยมันร่วงลงไปกองกับพื้น เปิดเผยความเป็นบุรุษเพศแก่สายตาของนวลลอออย่างไร้ความอับอาย
หญิงสาวหลับตาปี๋ และก็ลืมตัวยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ทำให้เต้าสวยไร้การปกปิดใดๆ อีก โดมินิกกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ไฟสวาทลุกโชนจนไม่อาจจะรั้งรอได้อีก เขากระชากร่างอรชรเข้ามากอดรัดแนบอก
“ฉันเพิ่งนึกได้ว่าต้องรีบอาบน้ำ...” น้ำเสียงของเขาดังกระเส่าอยู่ข้างหู
“ขออาบด้วยคนก็แล้วกันนะ”
“งั้น...นวลไปรอข้างนอก...”
หล่อนพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้น ร่างเปลือยของตัวเองก็ยิ่งถูกเขากอดรัดแน่น แถมเขายังจงใจถูไถอาวุธลับใหญ่ยักษ์กับร่างกายของหล่อนอีกต่างหาก
“อย่าเสียเวลาเลย...อาบด้วยกันนี่แหละ”
“ไม่...ค่ะ...”
หล่อนส่ายหน้า ดวงตาเบิกกว้าง และพยายามที่จะหลุดรอดจากสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้ แต่...
“อย่าดื้อสิ...หรือว่าอยากให้ฉันทำโทษแรงๆ”
“คุณมิก...”
แล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย นอกจากจัดการกลืนกินร่างของหล่อนอย่างเอร็ดอร่อยภายในห้องน้ำนั่นเอง และกว่าจะอาบน้ำกันเสร็จก็สายมากเลยทีเดียว
